Opracowanie modelu - Roman Staszałek
Skala 1:33
Cena 45 zl (w tym 8% VAT)
Nakład 7000 egz.
Samolot De Havilland Mosquito uznawany jest za jeden z najbardziej udanych samolotów używanych podczas II wojny Światowej. Dzięki swojej konstrukcji w grupie cow osiągnął najniższy wskaźnik zestrzeleń.
Od samego początku powstawania konstrukcji myślą przewodnią konstruktorów było osiągnięcie znacznej prędkości pozwalającej uniknąć kontaktu z nieprzyjacielem Samolot Mosquito powstał w brytyjskiej firmie lotniczej De Havilland specjalizujące się w budowie szybkich samolotów komunikacyjnych. Droga do powstania i rozwinięcia produkcji nie była łatwa Konstrukcja spotkała się początkowo z chłodnym i sceptycznym przyjęciem ze względu na drewnianą konstrukcję. Swoje walory Mosquito wykazał podczas prób i pokazów, gdzie okazał się szybszy od chluby RAF — Spitfire'a. Początkowe trudności i problemy przerodziły się w pasmo sukcesów. Ta drewniana konstrukcja prymat wśród maszyn seryjnych w zakresie prędkości poziomej utrzymała do 1944 r. Samoloty te były produkowane również w Kanadzie, gdzie duży wkład wnieśli polscy konstruktorzy. Ze względu na zagrożenie transportów morskich całe oprzyrządowanie i technologię produkcji sklejki na potrzeby produkcji samolotów Mosquito trzeba było opracować w Kanadzie. Została wykorzystana technologia inżyniera Wacława Czerwińskiego, opracowana we współpracy z braćmi Konopackimi, właścicielami jednego z najnowocześniejszych zakładów sklejki w Mostach w okresie międzywojennym.
Samoloty de Havilland Mosquito były dwusilnikowymi, dwumiejscowymi średniopłatami. Produkowane były w latach 1940—1950 i wyprodukowano łącznie 7781 sztuk. Konstrukcja ta była bardzo przychylnie oceniana przez pilotów jako szybka zwrotna, zdolna nawet do akrobacji oraz silnie uzbrojona. Samolot zyskał przydomek „wooden wonder” (drewniane cudo). Zaletą była łatwość obsługi zarówno na ziemi, jak i w powietrzu. Ponieważ okazał się bardzo odporny na uszkodzenia, a także mógł kontynuować lot oraz lądować z jednym pracującym silnikiem, zaliczany był do konstrukcji najbezpieczniejszych.
Wadą samolotu był wąski rozstaw kół, co powodowało, że samolot był mało stateczny w ruchu na ziemi. Wymagało to większego doświadczenia od pilota, podobnie jak w sytuacji lądowania z pracującym jednym silnikiem.
Samoloty Mosquito z oznaczeniem FB.VI stanowiły wersję myśliwsko-bombową (FB od ang. fighter-bomber, czyli myśliwsko-bombowy) z silnikami Merlin. Uzbrojony był w cztery karabiny maszynowe kalibru 7,7 mm i cztery działka kalibru 20 mm. W komorze bombowej możliwe było umieszczenie dwóch 1 15-kilogramowych bomb, a pod skrzydłami dwóch kolejnych o takiej samej masie, lub ośmiu niekierowanych pocisków rakietowych o masie 27 kilogramów każdy. W wersji tej powstało 2584 egzemplarzy.
W samoloty Mosquito Mk. II wyposażony był 307 Dywizjon Myśliwski Nocny „Lwowskie Puchacze”, a 305 Lekki Dywizjon Bombowy „Ziemi Wielkopolskiej i Lidzkiej im. Marszałka Józefa Piłsudskiego” posiadał na stanie samoloty Mosquito Mk. VI FB.
Prezentowany model opracowany został w skali 1:33. Jest to samolot Mosquito Mk. VI z 305 Lekkiego Dywizjonu Bombowego. Model posiada malowanie i oznaczenia wymienionego dywizjonu, a użytkowany był przez załogę: pilot Stefan Zygnerski i nawigator Henryk Perkowicz.
W następnym numerze
Samolot Bombowy PZL P-37 „Łoś”
Skala 1:33
Opracowanie modelu Roman Staszałek