Przejdź do treści
LIGA OBRONY KRAJU
STOWARZYSZENIE
Szkolenia i Kursy
Prawa Jazdy
Kategorie A, B, BE, C, CE
Instruktora Nauki Jazdy
Szkolenia Okresowe
Kwalifikacja Wstępna
Kierowców przewożących materiały niebezpieczne ADR - Kurs podstawowy
- Przewóz towarów niebezpiecznych w cysternach
- Przewóz materiałów wybuchowych klasy 1
- Przewóz materiałów promieniotwórczych klasy 7
Certyfikat kompetencji zawodowych
Kurs dla kierowców wózków jezdniowych
ZR Szczecin
adres
Przestrzenna 13
Szczecin (70-800)
Biuro czynne w godz. 08.00-14.00
Jak dojechać?

O Nas

W drugiej połowie 1944 roku, kiedy znaczna część Polski  znajdowała się pod okupacją , zrodził się ruch  społeczny inicjujący powstawanie  pierwszych ogniw  Towarzystwa Przyjaciół Żołnierza . Ruch ów  wyrażał patriotyzm  ludności, która nie mogąc  bezpośrednio  uczestniczyć w walce z faszyzmem ofiarnie wspomagała żołnierzy i ich zmagania z wrogiem.
Zalążkami TPŻ były  Komitety Opieki Nad Rannymi i Chorymi Żołnierzami oraz Stowarzyszenia Przyjaciół Żołnierza , które niosły pomoc rannym, zbierały dary i upominki  dla żołnierzy walczących na froncie lub zgrupowanych w obozach szkoleniowych, organizowały koncerty, imprezy kulturalne dla nowo tworzonych jednostek, itp.
Pierwsze ogniwa TPŻ  powstały  w sierpniu 1944 r. w Siedlcach, tam też rozpoczął swoją działalność  Tymczasowy Zarząd Główny  TPŻ. Na przełomie lat  1944/45  ogniwa tej organizacji zaczęły powstawać  w innych miejscowościach na wyzwolonych spod niemieckiej okupacji terenach.
  Główny wysiłek  towarzystwa skierowany był na organizowanie kwater dla żołnierzy  pełniących  nadal służbę wojskową , żołnierzy przywracających do życia   opuszczone i wyludnione wsie, ocalałe ze zniszczeń zakłady produkcyjne.
    Latem 1946 r. odbył się  I Walny Zjazd TPŻ , a w listopadzie  organizacja uznana została  za stowarzyszenie wyższej użyteczności publicznej. W kwietniu następnego roku obwieszczeniem Prezesa Rady Ministrów  otrzymała statut, co stanowiło prawne  podstawy  jej działalności.. 
     Wejście w skład państwa polskiego  Ziem Zachodnich i Północnych  postawiło  przed Towarzystwem Przyjaciół Żołnierza  nowe , trudne problemy, wymagające szybkiego rozwiązania . Demobilizacja setek tysięcy żołnierzy, repatriacja  i reemigracja milionów rodaków z zagranicy, akcje osadnicze na tych ziemiach  wymagały zapewnienia transportu, żywności, a przede wszystkim warsztatów pracy  i mieszkań dla milionów ludzi. TPŻ  starało się udzielać pomocy  administracji państwowej i wspierać  ubogi skarb państwa. Przeprowadzało na masową skalę  akcję pomocy społecznej . Przystąpiło  do organizowania  w większych miastach i na węzłach komunikacyjnych  „ gospód żołnierskich” i dworcowych punktów żywieniowych, w których zdemobilizowani żołnierze  i ich rodziny otrzymywały bezpłatne noclegi 
i wyżywienie.
    Ogniwa TPŻ na Pomorzu Zachodnim  rozpoczynały swoją działalność pod koniec 1945 r. Trzeba było czekać  aż ustabilizuje się  administracja polska i zaczną osiedlać się zdemobilizowani żołnierze  z rodzinami oraz osadnicy cywilni. 
  W listopadzie 1945 r. w Choszcznie , a w lutym następnego roku w Pyrzycach powstały Komitety  Pomocy Zdemobilizowanym Żołnierzom.
  Nasilone  organizowanie  oddziałów i kół TPZ  miało u nas miejsce  w latach 1946-47  wraz ze stabilizowaniem się    sytuacji społecznej i administracyjnej.
   Powstaje zarząd okręgowy TPŻ   ,  który w listopadzie 1946 r, otrzymuje sztandar.  Powstają oddziały powiatowe TPŻ  w Gryficach, Pyrzycach, Kamieniu Pomorskim, Białogardzie , Koszalinie, Sławnie, Myśliborzu, Szczecinku, Kołobrzegu. Nieco wcześniej oddziały takie powstały  w Drawsku , Łobzie, Nowogardzie, Stargardzie , Szczecinie i w Wałczu.
    W 1950 r. na zjeździe w Warszawie włączono w skład TPŻ min.  Polski Związek Krótkofalowców . Powstaje  Liga Przyjaciół Żołnierza. W jej skład w 1953 r. weszły  Liga Morska i Liga Lotnicza. 
Przed LPŻ  stają nowe zadania , które zawarte były w rezolucji zjazdu krajowego : ‘Dla podniesienia  potencjału obronnego naszego kraju Liga będzie krzewić  sprawność fizyczną , zapoznawać jak najszerszy ogół społeczeństwa z wiedzą wojskową  i wojskowo-techniczną , ogarniając swym zasięgiem  zwłaszcza młodzież , popularyzować Wojsko Polskie i jego bojowe tradycje”.
   Organizacja LPŻ wychodząc naprzeciw zapotrzebowaniom wojska  na fachowców technicznych podejmuje zadania szkoleniowe przedpoborowych. Wielu specjalistów wyszkolonych wówczas przez LPŻ  ,po spełnieniu obowiązku służby wojskowej, podejmowało pracę w  instytucjach i zakładach pracy jako kierowcy,  radiotelegrafiści, telefoniści , płetwonurkowie itp. Szkolono również na kursach przedpoborowych kandydatów do szkół podoficerskich, W 1959 r. w związku z przejęciem  przez Ministerstwo Obrony Narodowej nadzoru państwowego nad LPŻ – nastąpiło ścisłe powiązanie  działalności organizacji z zadaniami obronnymi państwa..
  Rocznie LPŻ na Pomorzu Zachodnim szkoliła  na początku lat 50.tych 17 000 osób w ramach TOPL, 4000 z zakresu strzelectwa 1000 osób na kursach kierowców.
     W rezultacie dokonujących się w kraju zmian po październiku 1956 r. nastąpiły w LPŻ   procesy odśrodkowe. Pod koniec 1956 r.  odłączył się od Ligi Przyjaciół Żołnierza  pion lotniczy i ukonstytuował się  AEROKLUB Polski. Następnie wyodrębnił się także pion krótkofalarski, który reaktywował Polski Związek Krótkofalarski.
  W 1960 r. do Ligi Przyjaciół Żołnierza włączono Kluby Oficerów Rezerwy, które dotychczas działały  przy Wojskowych Komendach Rejonowych.
    W dniu 12 listopada 1962 r. na IV Krajowym Zjeździe  Ligi Przyjaciół Żołnierza  podjęto uchwałę o zmianie  nazwy organizacji na  Ligę Obrony Kraju. Ustalono znacznie szerszy program działania Ligi w dziedzinie patriotyczno-obronnego wychowania społeczeństwa,  szkolenia dla Sił Zbrojnych i gospodarki narodowej oraz dalszego rozwoju sportów obronnych.
 Przekształcenie się LPŻ w Ligę Obrony Kraju  nie było formalną zmianą nazwy organizacji,  lecz stanowiło wyraz  nowego etapu realizacji  głównych założeń programowych Ligi  oraz ciągle rozwijanych i wzbogacanych  nowych zadań 
w systemie  obrony terytorialnej. Ich głównym elementem stały się  wyłonione 
i szkolone przez LOK  terenowe, a później zakładowe oddziały samoobrony.
  Po zmianach ustrojowych w naszym kraju nastąpiło znaczne osłabienie  tempa działalności wielu organizacji społecznych, w tym Ligi Obrony Kraju. Przyczyniła się do tego min. decyzja MON dotycząca cofnięcia  Lidze szkolenia przedpoborowych dla potrzeb wojska (WKK), co zmniejszyło o połowę  wszystkie dochody organizacji, głównie przeznaczane na działalność statutową, wydawniczą, szkoleniową i sportową. Było to również powodem redukcji kadry etatowej stanowiącej trzon organizacji.
 Liga Obrony Kraju działa dziś  w warunkach „wolnego rynku”, opierając się  na samodzielnie wypracowanych dochodach. 
     Po reorganizacji struktur  administracyjnych kraju także Liga Obrony Kraju przeszłą  reorganizację . Poprawiło to odczuwalnie możliwości  funkcjonowania w nowych warunkach ekonomicznych  i  realizację założeń programowych.
 Dzisiaj Liga Obrony Kraju w województwie zachodniopomorskim liczy ponad 2500 członków zrzeszonych w 123 kołach i  klubach. Na obszarze województwa działa 10 zarządów rejonowych lub powiatowych LOK. Nasi członkowie działają i szkolą się w klubach strzeleckich , wodnych,  łączności , modelarskich, płetwonurków . W szkołach  działa  56 kół, w  zakładach pracy mamy takich jednostek 36 , a na wsiach – 29. 
Aktywne są Kluby Żołnierzy Rezerwy (dawniej Kluby Oficerów Rezerwy) 
i kluby letnich sportów obronnych. W skali kraju jesteśmy w czołówce  sportów łączności, wychowania morskiego, strzelectwa.
    Nasze osiągnięcia nie byłyby możliwe , gdyby nie życzliwość i zrozumienie ze strony  władz administracyjnych i  samorządowych, wojska , policji , straży granicznej , placówek szkolno-oświatowych i wielu przyjaciół , z którymi na co dzień łączą nas ścisłe  związki .